نقطه

دوستت دارم،

و نقطه‌ای بر آخر این جمله نمی‌گذارم...

أُحِبُّکِ،

و لاأضعُ نقطةً فی آخرِ السَطْرْ

-نزار قبانی-

عکس از اینجا

اگر تو آمده بودی

اگر تو آمده بودی،

                                      بهار می آمد
بهار با همه ی برگ و بار می آمد

گلوی زمزمه،

                                               تَر می شد از ترانه ی رود
تَرَنُّمی به لبِ جویبار می آمد

...

شکوفه بود و شکفتن به بانگ نوشانوش
دوباره آن عسلی،

                                    آن عسلی،

                                                                                    آن عسلی روزگار می آمد 

فقط، فقط، فقط، اگر که آمده بودی ...

شعر با صدای شاعر -شیون فومنی-

عکس از اینجا

عیناکِ

حدیثک سجادةٌ فارسیه..
و عیناک عصفورتان دمشقیتان..
تطیران بین الجدار و بین الجدار..
و قلبی یسافر مثل الحمامة فوق میاه یدیک،
و یأخذ قیلولةً تحت ظل السوار..
و إنی أحبک..

سخن گفتنت همچون فرش پارسی،

و چشمانت گنجشگکانی دمشقی هستند،

که بین دیوارها می پرند

و قلب من مانند کبوتری روی دستانِ همچون آب تو پرواز می کند

و دمی زیر سایه ی دستبندت می آساید

و من دوستت دارم...

-نزار قبانی-

اینجا

چونی بی من؟

ای همدم روزگار چونی بی من؟

ای مونس و غمگسار چونی بی من؟

من با رخ چون خزان، خرابم بی تو

تو با رخ چون بهار، چونی بی من؟

-مولانا-

عکس از اینجا

تو می‌روی و وای به حال من

ای سیبِ سرخِ غلت زنان در مسیر رود،

یک شهر تا به من برسی عاشقت شده‌ست

تو می‌روی و وای به حال پرنده‌ای

کز پشت میله قفسی عاشقت شده‌ست

-فاضل نظری-

هیچ کس، هیچ کس، هیچ کس...

به خداحافظی تلخ تو سوگند، نشد

که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

...

با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر

هیچ کس، هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

فاضل نظری

صَبَاحُکِ سُکّر، صبحت به خیر

«إذا ما جلست طویلاً أمامی 

کمملکةٍ من عبیرٍ ومرمر.. 

وأغمضت عن طیباتک عینی 

وأهملت شکوى القمیص المعطر 

فلا تحسبی أننی لا أراک 

فبعض المواضیع بالذهن یبصر 

ففی الظل یغدو لعطرک صوتٌ 

وتصبح أبعاد عینیک أکبر 

أحبک فوق المحبة.. لکن 

دعینی أراک کما أتصور...»

هنگامی که چون سرزمینی از عبیر و مرمر،

مدتها رو به رویم می نشینی...

و چشم بر آن همه زیبایی و خوبی می بندم،

و بی تفاوتم به شکوه های آن پیراهن خوشبو،

گمان مبر که تو را نمی بینم

فقط بعضی چیزها با دل دیده می شوند

و در سایه رایحه‎ات به آهنگی بدل میشوند

و چشمانت درشت‎تر می شوند

تو را فراتر از دوست داشتن دوست دارم... اما

بگذار آنگونه که در خیال من است تو را ببینم

بخشی از سروده‎ی نزار قبانی

شبیه نیمه شب قدری

نه مثل ساره‎ای و مریم، نه مثل آسیه و حوا

فقط شبیه خودت هستی، فقط شبیه خودت زهرا!

اگر شبیه کسی باشی، شبیه نیمه شب قدری

شبیه آیه‎ی تطهیری، شبیه سوره‎ی "اعطینا"

علیرضا قزوه

بهار خنده‎هایت

خوش آن روزی که بینم باغ خشک آرزویم را

به جادوی بهار خنده‎هایت می‎شکوفانی

حسین منزوی

پلنگ من، دل مغرورم

خیالِ خامِ پلنگِ من به سوی ماه جهیدن بود،

و ماه را ز بلندایش، به روی خاک کشیدن بود.

 پلنگ من -دل مغرورم- پرید و پنجه به خالی زد،

که عشق -ماه بلند من- ورای دست رسیدن بود...

حسین منزوی